22 januari
Vanmorgen rond 7 uur gaan kijken of we nu eindelijk Blossem zouden zien op het strand. Blossem is een zeeolifantenkoe die regelmatig op het strand voor de camping ligt te liggen. Beetje uitrusten of mischien wel zonnebaden of een beetje nadenken. De dag voordat we aankwamen lag ze daar gewoon achter de boom die voor onze bus staat. Gisterenochtend vroeg ook gaan kijken en nu dus weer, maar nee, ze is er niet. Ook niet over het hoofd te zien met haar 1000 kilo. Jammer.
Het einde van de vakantie komt steeds meer in zicht. Nog maar twee nachtjes in de bus, 3 nachtjes in Nieuw Zeeland. Een van de laatste verslagen ook. Het gaat ineens erg snel.
Vandaag naar Taupo gereden. Het weer is niet super, de temperatuur redelijk aangenaam maar wel regelmatig buien. Het eerste stuk van de rit was weer mooi als altijd maar het laatste stuk viel wat tegen, erg gecultiveerd, alleen maar aangeplante bomen op keurige heuveltjes, dat zijn we niet meer gewend. Aangekomen op de Kiwi-camping (inderdaad Edith, geen fluit aan, prijzig, maar goed sanitair!) regende het behoorlijk. Dat geeft niet veel moed maar we hebben Jack gebeld en hij was erg enthousiast en zei, ik kom jullie met 20 minuten halen en vergeet je regenjack niet.
En toen hebben we een fantastische middag gehad, hij had er echt zin in om ons zijn mooie stad en omgeving te laten zien. Eerst naar de "waterval", een dikke stroomversnelling zou ook een goeie naam zijn, maar het water, afkomstig uit Lake Taupo, wordt in ieder geval met veel geweld door een smalle gleuf naar beneden geperst. Met het water dat naar beneden komt, kun je binnen 1 minuut een olympisch zwembad vullen. Jack speelde daar als kind al, vertelde hij, toen er nog een houten bruggetje was (nu een stevige stenen brug) en geen toeristen.
Vervolgens naar de Craters of the Moon, een uitgebreid gebied met vooral stoombronnen en wat modderbronnen. Het geblub van die laatste klinken zo leuk. Langs alle kanten stijgt er stoom op tussen de struiken en uit kraters op en de kleuren van die kraters zijn adembenemend. Het was ontzettend leuk dit te zien. De zwavellucht is daar miniem. Toen we eerder vandaag langs Rotura reden drongen de zwaveldampen ongegeneerd de bus in.
Vandaar nog even langs de haven en naar de oever van het meer naar een plekje waar het water vanuit de bodem verwarmd wordt. Wat zit onze aarde toch mooi in elkaar!
We bedankten Jack uitvoerig voor zijn tijd en enthousiasme en hij vertelde dat hem hetzelfde was overkomen toen hij in zijn jonge jaren in Nederland (Amsterdam) op vakantie was. Toen was hij ook door een stel Amsterdammers op sleeptouw genomen, mocht zelfs in hun huis logeren terwijl die mensen zelf op vakantie gingen. Dat is hij nooit vergeten en wilde graag iets terug doen. Ik hoop dat wij Nieuw Zeelanders bij ons gaan tegenkomen, dan kunnen wij ....

23 januari
Onze laatste dag, voordat we morgen de bus naar Auckland rijden. Nog een nachtje in een hotel en dan de grote reis naar huis. We huren (op de camping) mountainbikes (ze hebben zelfs een fiets waar ik op pas!) en gaan lekker fietsen. De hele vakantie hebben we gezegd, fietsen in NZ, NOOIT! Er zijn geen fietspaden, je moet op dezelfde weg als de auto's rijden. Toch hebben we het veel mensen zien doen, zwaar bepakte fietsen, opzwoegend tegen hellingen van een procent of 15, in de regen (om het beeld nog even erger te maken) en dan een vrachtwagen of campervan achter je puffend (en stinkend) die zou willen passeren maar niet kan omdat de weg bochtig en smal is. En jij als fietser kan niet afstappen want als je dat doet kan je niet meer opstappen omdat de helling te stijl is. We kennen het klappen van de zweep! Maar Hein had gezien dat er een gedeeld voet/fietspad langs het meer zou zijn, dus wat is dan leuker om je laatste dag een beetje fietsend langs een schitterdend meer door te brengen. De weersvoorspelling was verre van goed, thunderstorms en gewone buien lagen in het verschiet maar dan toch nog liever wat fietsen dan sip in de bus naar de regen gaan zitten kijken en af en toe "zellie he" te zeggen. Maar het enige wat er in grote getalen uit de lucht kwam vallen waren zonnestralen, dus dat was heerlijk. We hebben inmiddels een lekkere kleur, ondanks of dankzij de factor 50 waar we ons constant mee insmeren. Het tweede flesje is inmiddels bijna leeg.
Na terugkomst moest het dan toch gebeuren: al onze spullen weer in onze koffers zien te proppen en de inhoud van de keukenkastjes en koelkast over de campingkeuken danwel de vuilnisbak verdelen. Hein kookte voor de laatste keer: wilde spinazie, bosuitjes en zongedroogde tomaten van de grill, gegrillde halloumi met tagliatelle en daarbij de laatste overoverheerlijke fles NZ sauvignon (dat wordt nog afkicken) Feestmaal!

24 januari
Om een uurtje of negen vanmorgen weggereden en rond 1 uur al bij de camperverhuurder. Deze keer niet een keer verdwaald, het ging voorspoedig. Ik had van te voren een zgn. Express return pack geregeld, dan hoef je eigenlijk alleen maar de sleutels af te geven en niet voor een volle tank diesel, volle gastank, lege vuilwatertank (hadden we natuurlijk vanmorgen wel geleegd) lege wc (idem) te zorgen. Je hoeft dan ook de binnenboel niet schoon achter te laten (we hadden natuurlijk wel even opgeruimd en schoongemaakt, dat heb je met die types als wij, we maken ook als we weggaan uit een hotel altijd het bed even op ...) Maar we waren dus zo klaar bij de verhuurder. Ik heb nog wel gemeld dat ik drie van de vier wijnglazen om zeep had geholpen, maar daar werd alleen maar om gelachen.
Het enige dat we straal vergeten zijn is om te kijken hoeveel kilometers we hebben gereden, we hebben geen flauw idee. Misschien dat we daar nog even een mailtje aan wijden.
We zitten inmiddels in een prima hotel, met een balkonnetje aan onze kamer, met een vreselijk uitzicht op een met onkruid begroeid parkeerterrein, de zon schijnt uit alle macht en ik ben toch wel een beetje blij weer naar huis te gaan en verheug me erop jullie weer allemaal te zien!
Dank dat jullie in gedachten meegereisd zijn en met ons meegenoten hebben :-)