Bij Manapouri aangekomen in South Island vangen we voor het eerst bot met " no vacancy".. Dat overkomt ook de camper vlak achter ons en die daar weer achter. Die rijdt op het smalle grindpad zijn linker spiegel er bijna af. In Motorhome en Carvan Park even voor Manapouri rijden we een groot terrein op met gravel naar de kantoor. Een hondje ligt op de veranda in de zon, te warm om op te staan voor ons. Manshoge coniferen markeren de ruime standplaatsen met ultrakort gemaaid gras. We kijken uit op bergen, gedeeltelijk met wat wolken. We zijn beste moe van de rit en ik heb de indruk dat de Tom Tom een lange weg heeft gekozen.

Op een kleine flyer zien we de mogelijkheid om te wandelen vanuit Pearl Harbour. Vanaf 11 am vertrekt er een River Taxi naar de overkant waar de wandeling begint. Even voor eleven verschijnt er een gammele jeep met een vrolijke, ik denk gepensioneerde, man. Come over here, wenkt hij. We zijn met 5 wandelaars. Aan de administratie heeft hij een broertje dood, I hate this part... Het aluminium bootje heeft ruimte voor 5 passagiers. De overtocht is 3-5 minuten maar de zwemvesten moeten helaas aan. We zien er stoer uit zo.
De wandeling is een kilometer of 8 en we spreken af om 3pm terug te zijn bij de boot, hij komt ons dan ophalen. Na 3 minuten lopen worden we opgeslokt in het bos. Het is doodstil met wat geruis van de wind vogels. De bodem van het duidelijke pas is heerlijk zacht. Om ons heen zacht groen gewas, varens en loofbomen. Varens zijn bijzondere planten. Epiphytes , zij groeien op bomen zonder ze kwaad te doen.
Er is ons een flinke klim toegezegd.. 400 m steep walking. Dat klopt, het is even aanzetten en wat klimmen over omgewaaide boomreuzen die in stukken zijn gezaagd. Verder laten ze het bos zoals het is. Langzaam vergaan de bomen vanzelf. Het laatste stuk laat wat strandjes zien. Zie ook foto's je zou er best wel met een kampvuurtje willen overnachten. We komen 5 minuten voor 3 aan, tight schedule, wat veel gerust hebben we niet. We varen weer terug met de kapitein die hier zijn hele leven heeft gewoond. Geen ijs in de winter vertelt hij. Hij steekt zijn duim op dat we naar Doubtful Sound moeten gaan. Rustiger dan Milford Sound waar iedereen in colone naar toe rijdt. Een ieder die mij kent weet dat dat scenario voor mij een gruwel is. Dagen als deze met korte ontmoetingen en een rustige wandeling zijn voor (mij/ons) de juweeltjes. Op de buiten BBQ mag ik mij uitleven met een grill van groenten .