13 januari
Van Richmond naar Picton (Waikawa)
Vanaf Richmond gaat het helaas weer regenen. Het is pittig rijden met het beperkte zicht. Maar dan klaart het op. We rijden op twee navigatie systemen. Die zijn het niet altijd met elkaar eens. Er zijn tenslotte meerdere wegen naar Rome. Zo ook naar Picton. We rijden bovenlangs en belanden op een weg die 106 bochten heeft. Ik denk dat het bij Momemari is geweest dat we in een baai van een sound belanden waar het heerlijk warm is, de bankjes klaar staan, de bus staat met zijn neus naar het water en we genieten van de zon. Hier is het watersporten. Dikke 4 wheel drivers rijden achteruit hun trailers met boten het water in. Vader zit alvast in het zadel van zijn waterscooter waar straks zijn vrouw (?) achterop zal komen te zitten. Het touw wordt bevestigd aan een soort opblaasboot waarop zijn dochters compleet in wetsuit en reddingsvest zullen plaatsnemen om voortgetrokken te worden. Kleur van auto en boot zijn overigens een fraaie match in blauw.
Op Waikawa aangekomen krijgen we een heerlijk plekje onder de bomen. De haven is een prachtige verzameling van allerlei boten in soorten en maten. Flinke motoren hangen eraan , dat dan weer wel.
14 januari
Voor vandaag hebben we een middag kajaktocht geboekt, gelukt via internet.
We wandelen via een bosroute naar Picton. Het is warm. Yeah!.. Het water in de haven is helder, boten van 2 -3 hoog zijn geen uitzondering. Mosselen groeien op de rotsen. Onze Britse gids uit Oxford zal ons groepje met nog 3 Duitse mensen begeleiden op de Sound. We zien er koddig uit met het spatschort en zwemvest om. De zeekajak heeft een roertje dat bediend wordt met je voeten. Dat scheelt een hoop gedoe. Ingrid en ik varen met een gewone kano steevast continu de kant in. Op de sound zijn we opeens heel klein. Onze gids heeft leuke anecdotes over de stranden, de mensen die er wonen en de dieren. We pauzeren even op een klein strandje. Het is er heerlijk maar er valt niet te slapen of te camperen. Met hoog tij is het strandje niet meer.
Werkelijk duizenden kwalletjes zien we om ons heen. Ze steken niet en je kan ze zo uit het water scheppen. Geen dolfijnen gespot. Ook geen stingrays (roggen) die veel in het lage water aan de kant rondzwemmen. Die zien we wel als we op de terugweg langs de haven lopen. Nonchalant zien we eerst een klein exemplaar maar later een serieuze jongen van (geschat ruim een meter spanwijdte) door de haven. Ik heb een foto maar de schaduw die we zien kan van alles zijn.
15 januari
Om 7.00 uur moeten we inchecken bij de haven van Picton voor de overtocht naar het Noordereiland. We zijn mooi op tijd en staan weer trouw op het parkeerterrein na de incheck. We hobbelen het ruim in , dek 3 plaats 71 blauwe trap, herhaal ik. We herinneren ons de oversteken naar Noorwegen, de foto van de blauwe Astra met " Beer" (knuffel van Mischa) naar buitenkijkend bij het achterraampje.
Prachtige overtocht over de Sound waar we gisteren dus een 10 km op hebben gepeddeld. Wellington is wel een indrukwekkende aankomst met hoge gebouwen en veel bedrijvigheid. We rijden op een camping even erboven maar we missen afslagen, rijden de rotondes niet goed en verdwalen op het industrieterrein waar we rondjes aan het rijden zijn. Het lukt toch. Met de bus later naar Wellington, geen gedoe met parkeren en verdwalen meer. Het weer is helemaal top en de stad is zeker bij de haven gezellig druk Er wordt van een hoge trap in zee gedoken, het publiek kijkt toe en joelt bij goede " bommetjes" . Het museum of New Zealand Te Papa hebben we snel gevonden. Mooi en interessant over flora en fauna, de onstaansgeschiedenis van NZ en de Maori's.
We wandelen nog wat door de stad, het is spitsuur. Mooi geweest en we gaan terug naar camper. Grindplaatsen en je kijkt uit op de koplampen van de overburen. Maar we zijn zeer tevreden.